ترجمه تخصصی فیزیولوژی ورزشی

(22, 23). تحقیقات نشان دادند آسیب ACL یکی از متداول¬ترین آسیب¬ها در ورزش فوتبال می¬باشد(10). حدوداً 70 تا 84 درصد آسیب¬های ACL در ورزشکاران را آسیب های غیر برخوردی شامل می¬شود(10). این آسیب¬ها عمدتاً نتیجه یک مانور برشی یا توقف توام با کاهش شتاب و یا فرود از وضعیت پرش می¬باشد(18). مطالعات گذشته ریسک فاکتورهای بیومکانیکی برای آسیب های غیربرخوردی ACL حین فعالیت¬های با ریسک بالا از قبیل مانورهای برشی را، شامل کاهش کنترل تنه (24)، کم شدن زاویه فلکشن ران و زانو (25) افزایش گشتاور اداکتور و زاویه والگوس زانو (26) و افزایش نیروی عمودی و خلفی عکس العمل زمین (25) دانستند. از سوی دیگر ورزشکاران باید به کرات الگوهای حرکت خود برای انجام مانور در محیط ورزشی را تعدیل کنند(27, 28). مانورهای برشی ممکن است بسته به تقاضای حرکت در زوایای مختلف و در شرایط برنامه¬ریزی شده یا بدون برنامه قبلی و در پاسخ به یک محرک بیرونی اجرا شود. هنگام انجام یک مانور برشی پیش¬بینی شده این امر محتمل است که ورزشکار اندام تحتانی و تنه را در یک وضعیت مناسب برای تولید اندازه حرکت مطلوب قرار دهد(10, 29). با این حال اگر ورزشکار مجبور به انجام یک مانور برشی پیش¬بینی نشده در پاسخ به حریف یا هم تیمی خود باشد، حداقل به دو دلیل ممکن است بیومکانیک وی تغییر یابد: 1- تردید در مورد انتخاب حرکت صحیح 2- زمان محدود برای پاسخ به محرک. بنابراین ورزشکار ممکن است در یک وضعیت مطلوب برای جذب نیروهای برخوردی بالا و ایجاد اندازه حرکت کافی برای تولید حرکت برشی بهینه نباشد(30). با این حال واکنش¬های ناگهانی به محرک بیرونی از قبیل فرار از یک بازیکن دیگر یا دنبال کردن جهش توپ لازمه عملکرد موفقیت¬آمیز در ورزش¬های گروهی می¬باشد(27). در وضعیت پیش¬بینی نشده ورزشکار باید سریعاً قبل از شروع تکلیف تعدیلات مناسب پاسچر را ایجاد نماید،تا به عملکرد مطلوب ختم شود(31, 32). برخی مطالعات نشان دادند که اجرای حرکات برشی در وضعیت پیش¬بینی نشده با تغییر بیومکانیک اندام تحتانی ریسک آسیب ACL را نسبت به وضعیت¬های برنامه ریزی شده افزایش داده است(27, 33-35).

Studies have shown that ACL injury is one of the most common injuries in soccer [10]. About 70-84% of ACL injuries in athletes are none-contact injuries [10]. These injuries are mostly the outcome of sheer maneuver or stop along with deceleration or landing from jump posture [18]. Other studies have listed the biomechanical risk factors of ACL non-contact injuries when performing risky activities such as sheer maneuvers including decrease of control on the trunk [24], decrease of the thigh and knee flexion angle [25], increase in adductor torque and the knee valgus angle [26], and increase in ground perpendicular and posterior reaction force [25]. On the other hand, athletes need to modify their motion pattern in practice [27, 28]. Depending on motion demand, sheer maneuvers might be performed at different angles or in an anticipated/unanticipated manner in response to an external stimulus. During performing an anticipated sheer maneuver, the athlete may place the lower limbs and the trunk in a suitable position to produce adequate momentum [10, 29]. However, in the case on unanticipated sheer maneuver say in response to a teammate or an opponent’s action, the athlete’s biomechanics might be changed due to at least two reasons; 1- doubt about choosing the right motion and 2- limited time to react to the stimulus. Thereby, it is very common that the athlete is not in the proper position to absorb high collision forces and create adequate momentum to perform the optimum shear maneuver [30]. However, sudden reactions to an external stimulus such as leaving behind an opponent or chasing the ball trajectory in team sports entail successful performance [27]. In an unanticipated posture and to demonstrate a satisfactory performance, the athlete needs to perform adjustments in their posture before the task comes forth [31, 32]. Some studies have shown that in comparison with anticipated posture, performing shear maneuvers in an unanticipated posture is featured with the lower limbs biomechanics changes and an increase of the risk of ACL injuries [27, 33-35].

استرس اکسیداتیو به دلیل افزایش تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS) و اختلال یا کاهش در آنزیم های آنتی اکسیدانی مثل کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتایتون پراکسیداز می باشد و بر اساس مطالعات اندازه گیری سطح مالون دی آلدئید، محتوای پروتئین کربونیل، ظرفیت کل آنتی اکسیدانی و ROS به عنوان بیو مارکرهای بالقوه برای اندازه گیری استرس اکسیداتیو پیشنهاد شده است (حاتمی و گودرزی، 1395). از طرف دیگر استرس اکسیداتیو در بیماران سندروم متابولیکی خود باعث کاهش ظرفیت هوازی شده و متابولیسم انرژی را در ماهیچه اسکلتی دچار اختلال می کند (یوکوتا و همکاران، 2013). در واقع¬، فشارهاي متابولیکی مکانیکی ناشی از انجام برخی از فعالیت هاي سنگین و نسبتاً شدید ممکــن اســت بــا ایجــاد اســترس اکســیداتیو و پاســخ¬هــاي التهــابی باعــث افــت ظرفیــت¬هــاي فیزیولـــوژیکی و افـــزایش مـــارکرهـــاي آســـیب وارده بـــه ماکرومولکول¬هـاي زیسـتی ماننـد مـالون دي آلدهیـد (MDA)، پروتئین کربونیلــه (PC)، و هشــت هیدروکســی دو دکســی گوانوزین (OHdG-8) موجود در مایعات داخل و خارج سـلولی شود (نیک خرد و همکاران، 1395). بنابراین با توجه به اینکه سطوح استرس اکسیداتیو در افراد مبتلا به سندروم متابولیک بالا می باشد که خود منجر به کاهش ظرفیت هوازی و مهار القای اثرات مثبت ورزش بر کاهش استرس اکسیداتیو می گردد و همچنین اثرات مثبت رزوراترول بر کاهش استرس اکسیداتیو، بنظر می¬رسد ترکیب ورزش¬ها هوازی و رزوراترول بعنوان یک آنتی اکسیدان قوی بتواند بصورت هم افزایی سبب اعمال اثرات بیشتری بر کاهش استرس اکسیداتیو و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی گردد. همچنین با توجه به مطالعات معدود در زمینه اثرات رزوراترول بر کاهش مالون دی آلدئید و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در بیماران سندروم متابولیک و نیز توام آن با ورزش هوازی بر استرس اکسیداتیو در این بیماران، مطالعه ی حاضر با هدف تاثیر 8 هفته فعالیت هوازی و مصرف رزوراترول بر استرس اکسیداتیو در زنان مبتلا به سندروم متابولیک طراحی گردید.

Oxidative stress is caused due to an increase in reactive oxygen species (ROS) and disorder or decrease of antioxidant enzymes like catalase, superoxide dismutase, and glutathione peroxidase. Studies aimed at measuring malondialdehyde level have introduced carbonyl protein content, total antioxidant capacity, and ROS as the potential biomarkers of oxidative stress (Hatami and Goudariz, 2016). Oxidative stress in the patients with metabolic syndrome decreases aerobic capacity and interrupts the metabolism of energy in the skeletal muscles (Yokota et al., 2013). In fact, the mechanical metabolic pressures caused by some of heavy and relatively intense trainings might trigger oxidative stress and inflammatory responses which in turn decrease physiological capacity and increase markers of damage to biomolecules like malondialdehyde (MDA), carbonyl protein (PC), and 8-OHdG in the inter/intra-cell liquid (Nikkherad et al., 2016). The level of oxidative stress in individuals with metabolic syndrome is high and this leads to an attenuation in the aerobic capacity, the positive effects of exercising on oxidative stress, and the positive effects of resveratrol on decreasing oxidative stress. In light of this, it appears that a combination of aerobic trainings and resveratrol as a strong antioxidant leads to a synergic effect on attenuation of oxidative stress and increase in antioxidant capacity. Taking into account the paucity of studies on the effects of resveratrol on decreasing MDA and total antioxidant capacity (TAC) in patients with metabolic syndrome and the combined effects of resveratrol and aerobic training on oxidative stress in the patients, the present study is aimed at examining the effects of eight weeks aerobic training and using resveratrol supplement on oxidative stress in women with metabolic syndrome.

اختلالات اسکلتی – عضلانی به هر گونه آسیب بافتی در سیستم اسکلتی – عضلانی و عصبی اطلاق می¬شود که اختلال در عملکرد اندام¬ها را در پی دارد (1). مشکلات اسکلتی – عضلانی در گردن و اندام فوقانی، شیوع نسبتا بالایی دارند (4). به طوری که تقریبا 67 درصد افراد در زندگی خود حداقل یک دوره از گردن درد را در زندگی خود تجربه خواهند کرد (5-8). گرچه اعتقاد بر این است که منشا دردهای گردن، چند فاکتوری است اما در اکثر موارد، مکانیسم پاتوفیزیولوژی اساسی جهت گردن درد شناسایی نشده است (9). تداوم درد در ناحیه گردن بیش از سه ماه به عنوان درد مزمن تعریف می¬شود. در 14 درصد موارد گردن درد به صورت مزمن تجربه شده و در 5 درصد موارد سبب ناتوانی در افراد می¬شود (10,11). گردن درد مانند کمر درد مستعد مزمن شدن است و غالبا منجر به ناتوانی طولانی مدت می¬شود. به علاوه، هزینه¬های مراقبت سلامت همراه با این ناتوانی طولانی مدت، بار اقتصادی محسوسی را به جامعه تحمیل می¬کند و چالش مهمی برای نظام مراقبت سلامت است (12). به طوری که بیماران مبتلا به گردن درد مزمن دو برابر بیشتر از خدمات بهداشتی – درمانی استفاده می¬کنند و این هزینه¬ها بر اقتصاد کشور اثر منفی می¬گذارد (8). همچنین مطالعات مختلف نیز نشان داده¬اند که گردن درد باعث کاهش کیفیت زندگی و سطح رضایت شغلی افراد می¬گردد (13,14). عوامل مختلفی می¬تواند موجب گردن درد شود از جمله این عوامل می¬توان به عادت های غلط و وضعیت بدنی نامناسب در هنگام کار اشاره کرد برای مثال اگر افراد هنگام مطالعه کردن، پشت میز نشستن، کار کردن با رایانه و انجام کارهای اداری با وضعیتی به صورت سر خمیده به طرف جلو کار خود را انجام دهند باعث بار اضافی بر گروه عضلات ضد جاذبه گردن می¬شوند و این خود می¬توانند در شروع گردن درد موثر باشند (15,16). این عارضه منجر به کاهش حرکات طبیعی انسان و باعث کاهش میزان کارایی دستگاه¬های مختلف بدن به خصوص دستگاه اسکلتی – عضلانی می¬شود در اثر همین کاهش تحرک و فعالیت از میزان دامنه حرکتی مفاصل بخش¬های مختلف بدن کاسته شده، به مرور زمان، فرد با کاهش انعطاف پذیری، ضعف عضلانی، کاهش قدرت و استقامت عضلانی مواجه می¬شود که مجموع این عوامل باعث شروع انواع دردها و ناراحتی¬ها در بخش های مختلف بدن به خصوص گردن می¬شود (14). سالمندان جزء گروه¬های آسیب پذیر هر جامعه¬ای هستند و به تبع آن نیاز به مراقبت سلامتی در این گروه افزایش می¬یابد (17). این در حالی است که جمعیت این گروه در سراسر جهان در حال افزایش است به طوری که در سال 2000، نزدیک به 13 درصد جمعیت جهان را افراد بالای 65 سال تشکیل می¬دادند و پیش بینی می¬شود تا سال 2040 این رقم به 20 درصد کل جمعیت برسد (18). گردن درد خصوصا در میانسالی بیشترین شیوع را داشته و می¬تواند منجر به بروز ناتوانی شدید در 5 درصد از مبتلایان گردد. شیوع این عارضه به صورت نگران کننده¬ای با پیشرفت جوامع در حال گسترش است (19,20). شیوع گردن درد در جمعیت عمومی بالغین بین 30 تا 50 درصد در سال تخمین زده می¬شود (21) و این اختلالات در زنان بیشتر از مردان مشاهده می-گردد (1). بزرگترین علت گردن درد مزمن در سالمندان، تخریب تدریجی دیسک بین مهره ای و رویه مفصلی می¬باشد که در اغلب افراد باعث ایجاد اختلال در عصب یا طناب نخاعی می¬شود. علاوه بر آن، دامنه حرکتی گردن بخصوص حرکات چرخشی را دچار اختلال می¬نماید (23-25). درمان های متننوعی برای اختلالات مزمن گردن وجود دارد که شامل روش-های سنتی کاهش درد، ورزش¬های گروهی، درمان¬های دستی، تمرین¬های تقویتی اختصاصی گردن و ایجاد تغییرات ارگونومیک در محل کار می-باشد (26,27).

Musculoskeletal disorders refer to any damage to nervous and musculoskeletal systems that lead to disorders in the function of limbs [1]. Neck and upper limbs musculoskeletal problems are highly prevalent [4], so that about 67% of individuals experience at least one period of neck pain in their lives [5-8]. It is believed that the source of neck pain is multifactor, while in most of the cases, the pathophysiological mechanism of neck pain is not recognized [9]. Continuous neck pain for more than three months is considered as chronic pain. Moreover, 14% of neck pain cases are considered as chronic pain and 5% of it cause disability [10, 11]. Neck pain, like backpain, has the potential of becoming a chronic problem, which mostly results in long-term disability. Moreover, the costs of health care for such a long-term disability creates a considerable economic load and a serious challenge to health care systems [12]. So that, patients with chronic neck pain tend to use health-therapeutic services twice the others, which negatively affect the economy [8]. Several studies have shown that neck pain degrades the quality of life and job satisfaction level [13, 14]. Different factors cause neck pain and among them unhealthy habits and improper body position at work are notable. For instance, if the head bends forward when sitting behind a table to study, work with computer, or work, it creates an extra load on the neck anti-gravity muscles, which can be a starting point for chronic neck pain [15, 16]. The complication limits the natural range of motion and decreases performance of different body systems and musculoskeletal system in particular. Due to the decreased activity, the joints’ range of motion decreases and gradually the individual has to deal with less flexibility, muscles weakness, and decreased muscle strength and endurance. This situation prepares the ground for different types of pains in different parts of the body and neck in particular [14]. Senior citizens are among the vulnerable groups in society and need more health care services [17]. On the other hand, the elderly population is growing in the world so that while only13% of the world population in 2000 were older than 65 years old, in 2040, 20% of the world population will be older than 65% [18]. Neck pain is more prevalent in middle aged adults, which leads to severe disability in 5% of the individuals afflicted by the problem. The prevalence of the complication is worryingly growing along with development of societies [19, 20]; so that the prevalence is between 30-50% among adult population [21]. The problem is more common in women compared to men [1]. The main cause of chronic neck pain in the elderly is the gradual corrosion of the intervertebral disk and join facet, which mostly causes disorder in the nerve or spinal cord. In addition, the complication limits range of motion of the neck and rotatory motion in particular [23-25]. There are various treatments for chronic neck disorders such as traditional pain alleviation methods, group exercising, manual treatments, specific neck strengthening practices, and making ergonomic changes in work environment [26, 27].

فعالیت فیزیکی از عوامل مهم درتامین سلامت کودکان و نوجوانان است و می‌تواند موجب پیشگیری از ابتلا به انواع متنوعی از بیماری‌ها شود (1, 2). نتایج مطالعات نشان از رشد فزاینده فعالیت‌های کم‌تحرک و بی‌تحرک در دنیــا و به‌ویژه در کشورهای درحال‌توسعه، می‌باشد(3). بی‌تحرکی یا کم‌تحرکی با سبک زندگی سالم مغایرت داشته و در گروه‌های سنی مختلف به‌ویژه نوجوانان رو به افزایش است(4) و یکـی از عوامـل عمده شـیوع و بـروز بیماری‌های غیر واگیر نظیـر بیماری قلبی عروقی، دیابت، فشارخون و بیماری‌های متابولیک و چاقی می‌باشد(3, 5). بر اساس آخرین اطلاعات منتشرشده توسط سازمان جهانی بهداشت در Lancet Global Health، بیماری‌های غیر واگیر سبب 40 میلیون مرگ زودرس (70 درصد) در سراسر جهان بوده‌اند که 9/1 میلیون از این مرگ‌ها به دلیل عدم فعالیت فیزیکی می‌باشد(6). از هر چهار نفر بزرگ‌سال یک نفر و از هر 4 نوجوان 3 نفر (در سن 11 تا 17 سالگی)، از توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی در مورد فعالیت فیزیکی برای رفع خطر بیماری‌های مزمن و بهبود سلامت پیروی نمی‌کنند(7). بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت کم‌تحرکی یکی از 7 عامل خطرساز سلامت کودکان و نوجوانان است(8).که بر این اساس سازمان‌های بین‌المللی دستورالعمل‌هایی برای ارتقای فعالیت فیزیکی، متناسب با سن و جنسیت افراد ارائه نموده‌اند (9, 10). نتایج مطالعه صورت گرفته در سطح جهان نشان داد که بیش از 80٪ از نوجوانان مدرسه‌ای، (85٪ دختران و 78٪ پسران) از توصیه‌های فعلی سازمان جهانی بهداشت که حداقل یک ساعت فعالیت فیزیکی در روز می‌باشد پیروی نمی‌کنند(11). تحقیقات نشان داده‌اند با افزایش سن، میزان فعالیت فیزیکی افراد کم، و بی‌تحرکی افزایش می‌یابد (12) رستمی‌معز و همکاران در مطالعه خود دریافتند که با افزایش سن فعالیت فیزیکی کاهش‌یافته و بیشترین افت فعالیت فیزیکی در سن 14 سالگی مشاهده نمودند(13). نتایج مطالعه کیفی حسین زاده و نیکنامی نیز نشان داد اولویت ندادن خانواده‌ها به فعالیت فیزیکی منظم در زندگی روزمره یکی از عوامل اصلی نپرداختن دانش آموزان به فعالیت فیزیکی می‌باشد(14). طبق توصیه، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا (15) و انجمن انگلیسی فعالیت فیزیکی(16) دانش آموزان حداقل 50٪ از زمان ساعت ورزش در مدارس را باید فعالیت فیزیکی با شدت متوسط و شدید (MVPA) داشته باشند. مدارس یک محیط باارزش برای فراهم آوردن فرصت‌های فعالیت فیزیکی برای کودکان هستند. توصیه‌های رایج برای افزایش فعالیت فیزیکی در بین دختران نوجوان با استفاده از مداخلات چندبخشی، به‌ویژه مداخلات مدرسه محور است (13, 17, 18). مدارس مکان مناسبی برای کمک به دختران برای پیشرفت، توسعه و تداوم سبک زندگی سالم هستند(18). برای تغییر و یا حفظ تغییر ایجادشده در فعالیت فیزیکی، لازم است از نظریه‌ها یا الگوهای تغییر رفتار استفاده شود (19) ؛ و انتخاب تئوری یا مدل مناسب در برنامه‌ریزی سلامت به شناخت عوامل کلیدی و تعیین مسیر درست مداخله می‌انجامد(20).

Physical activity is one of the key factors in achieving health in children and teenagers, which can prevent a wide range of diseases [1, 2]. The results showed a growing trend of less or no physical activity in the world and the developing countries in particular [3]. Lack of physical activity or no physical activity are not consistent with a healthy life and it is growing in different age groups and teenagers in particular [4]. It is one of the main causes of non-contagious diseases such as cardiovascular diseases, diabetes, hypertension, metabolic diseases, and obesity [3, 5]. According to the latest reports of the World Health Organization (WHO) on Lancet Global Health, noncontagious diseases are the cause of 40 million early deaths (70%) in the world. In addition, 1.9 million of death cases are due to lack of physical activities [6]. One out of every four adults and three out of every four teenagers (11-17 years old) do not follow the WHO’s guidelines about physical activity to eliminate the risk of physical disease and improve health condition [7]. According to WHO’s reports, low level of physical activity is one of the seven risk factors in children and teenagers’ health [8]. Given this, WHO has introduced guidelines to improve physical activity based on age and gender [9, 10]. The results of studies in different countries have shown that 80% of teenagers at schools (85% in girls and 78% in boys) do not adhere WHO’s recommendation (1hours physical activity a day) [11]. Studies have shown that the level of physical activity decreases and inactivity increases with age [12]. Rostamimoez et al. found that the level of physical activity decreased with age and the decrease rate was highest at the age of 14 [13]. A qualitative study by Hosseinzadeh and Niknami showed that since physical activity is not a priority of families, lack of physical activity on daily bases is one of the causes of negligence of physical activity in students [14]. According to the guidelines of the US Disease Control and Prevention [15] and the British Society of Physical Activity [16], at least 50% of physical training course of students at school should be dedicated to moderate-to-vigorous physical activity (MVPA). Schools are good environments to increase the chance of physical activity in children and teenagers. The mainstream recommendations for improving physical activity in girl students are based on multi-section intervention and school-centered intervention in particular [13, 17, 18]. Schools are good places to help girls to grow and keep a healthy lifestyle [18]. Behavioral change theories and models are used to make a change and keep that change in physical activity [19] and adopting the right model for health planning needs recognizing the key factors and the right path of intervention [20].